Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i św. Mikołaja w Kierznie

Obecny drewniany kościół konstrukcji zrębowej, na zewnątrz oszalowany, jednonawowy, pochodzi z XVII wieku i razem z dwoma kaplicami tworzy transept z kwadratową wieżą

Na początku XVII wieku szlachta wyznająca naukę reformacyjną Braci Czeskich zdobyła fundusze i pobudowała drewniany kościół. W latach 1608-1609 zbór wieruszowski został przeniesiony do Kierzna, wtedy zaczęły się trudności z zaopatrzeniem ministra. 8 lutego 1604 roku zmarł minister zboru Wojciech Maximus. Po jego śmierci zbór został ostatecznie przeniesiony do Parcic, własności Kochlewskich, wioski położonej w połowie drogi między Wieruszowem a Wieluniem.

Katolicy po odzyskaniu świątyni przyłączyli ją jako filię do Myjomic. Stan taki utrzymał się do 1978 roku, wtedy to w Kierznie powstała samodzielna parafia pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP i św. Mikołaja.

Wewnątrz, na belce tęczowej, ustawiony jest krzyż, a obok niego znajdują się barokowe rzeźby Matki Bożej i św. Jana Apostoła. Ołtarz główny – późnorenesansowy – pochodzi z I połowy XVII wieku, w jego centrum znajduje się barokowy ołtarz Matki Bożej z Dzieciątkiem, adorowanych przez świętych: Barbarę i
Stanisława Kostkę.

W skrzydłach ołtarza znajdują się obrazy świętych:

• Ignacego Loyoli
• Franciszka Walezego
  a w zwieńczeniu - obraz św. Mikołaja

Rokokowe ołtarze boczne w nawie pochodzą z przełomu XVIII/XIX wieku, zaś w kaplicach bocznych można dostrzec obrazy św. Rocha i św. Anny Samotrzeć. Powstanie ambony i chrzcielnicy datuje się na I połowę XIX wieku, zabytkowego dzwonu na wiek XVI. Kościół remontowano w latach 1871 i 1948 oraz na przełomie 1999/2000 roku.